Kroniki Sybilli-19-Uniwersum X

rozdział 19

Nastał wieczór i czas wieczerzy, na którą zjawiła się tylko Sybilla. Ubrana w tradycyjny strój królestwa Ur, w lniany, biały peplos, wyglądała zjawiskowo. Samuel w milczeniu przyglądał się jej, gdy tylko wkroczyła do komnaty.
- Gdzież Król Północy ? - zapytał wpatrując się w swojego gościa.
- Został w komnatach, słaby jeszcze po chorobie. Z resztą uznał,że z całą pewnością mamy sobie wiele do opowiedzenia - odpowiedziała z godnie z prawdą.
- Czyżby zazdrość przez niego przemawiała ? -zapytał odsuwając jej krzesło, po czym usiadł naprzeciw niej.
- Ragnar nie zna zazdrości, raczej to duma przez niego przemawia - odpowiedziała Sybilla.
- Zatem zostaliśmy tylko we dwoje - stwierdził Król Ur uśmiechając się. - Częstuj się - dodał wskazując na różnego rodzaju mięsiwo, owoce i chleb.
- Opowiedz co u Ciebie , jak dajesz sobie radę po tak radykalnej zmianie - zagadnęła go.
- Hmm...śmierć ojca zakończyła moje beztroskie życie. Matka szuka mi żony i wciąż powtarza o przedłużeniu rodu. W Gwiezdnym Domu wyznaczono nową arcykapłankę, zbliżoną wiekiem do mnie i znowu będą porzucać chłopców w lesie.
- Możesz to zakończyć -wyszeptała Sybilla.
- Jak ? - zapytał.
- Wydając odpowiedni dekret - oznajmiła.
- To przywilej arcykapłanki, ale póki zapełnia się ich skarbiec, nie zrezygnują z kury znoszącej złote jaja.Poza tym nie wiem jakby lud zareagował...
- Mam nadzieję, że tą starą wiedźmę wygnają do lasu, by skończyła jak jej dzieci - rzuciła Sybilla. Król Ur zaśmiał się gorzko.
- Najlepszym rozwiązaniem , byłoby zniesienie ceremonii "świętego małżeństwa", ale ja mam związane ręce - wyznał.
- Mój drogi Samuelu - zaczęła ciepło - Kiedyś wkradłam się do Cytadeli i znalazłam stare, zapomniane bestiariusze. Jest w nich wzmianka o pełnym zakończeniu rytuału "świętego małżeństwa", ale dokonać tego może tylko Gwiezdne Dziecko Zrodzone z Gwiezdnego Pyłu. Według nich, gdy pocznie dziecko ze śmiertelnikiem ostatecznie dojdzie do połączenia nieba i ziemi.
- Syb - zwrócił się do niej zdrobniale - to mrzonki, stare legendy, to nigdy nie nastąpi. Gwiezdne Dziecko nie istnieje...
- Isztar jest prawdziwa - przerwała mu.
- To tylko jedno z wielu jego imion - odpowiedział. Zapadła cisza, patrzyli na siebie w milczeniu. Wciąż widziała w jego oczach uczucie, które bardzo starał się okiełznać.

- Samuelu - odezwała się po chwili cicho - jeśli jutro nie wrócę z sanktuarium, przyjdź tam do mnie.

autor

Assassin Fox

Napisany: 2018-04-23 Dodano: 2018-04-23 08:46:09

Ten wiersz przeczytano 1491 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bajka Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie