Kroniki Sybilli-38-Uniwersum X

Rozdział 38

Obudziło ją delikatne kołysanie, otworzyła oczy nie wiedząc gdzie jest i co się stało.Nad nią rozpościerał błękit nieba kontrastując z bielą górskich szczytów. Wzięła głęboki oddech, aż poczuła przyjemne zimno w płucach. Nagle coś poruszyło się obok niej i po chwili, nad jej twarzą pojawił się pysk Omegi. Wilczyca szturchnęła ją nosem, jakby sprawdzała czy na pewno się obudziła, po czym zawyła donośnie.Sybilla uwolniła dłonie schowane pod stertą wilczych i niedźwiedzich skór i delikatnie pogłaskała Omegę. Wkrótce potem pochylał się nad nią Ragnar.
- Znalazłem twojego psa - uśmiechnął się do niej - pilnował cię gdy zapadłaś w letarg.
- Długo spałam ? - zapytała kobieta, próbując się podnieść dostrzegła,że mimo że jest naga nie odczuwa chłodu, gdy Ragnar i jego kompani byli grubo przyodziani.
- Kilka dni, przespałaś całą drogę do Fosjarden - spojrzała w kierunku, który wskazał.
Jej oczom ukazała się wlepiona w zbocze góry, niewielka, drewniana osada. Nad niskimi domostwami , górował jednak jeden budynek. Dom biesiadny. W Ur, nawet zwykły rzemieślnik miał murowany dom, a tu...domki jak wychodki.
- Jestem królową niczego - westchnęła cicho. Ragnar spojrzał na nią z politowaniem i odrzekł :
- Mój kraj jest biedny, ale za to wielki. Nie mierz bogactwa tym co widzisz , bo ono może być ukryte.
- Z mojego bogactwa to została mi tylko ona - odpowiedziała Sybilla głaszcząc wilczycę.
- Niekoniecznie - uśmiechnął się zagadkowo mężczyzna - Z Samuelem zdążyliśmy wywieść dość złota by zapełnić trzy łodzie. Wniesiesz wielki posag do mojej rodziny.
Na samo brzmienie imienia Samuel, Sybilla zesztywniała, a serce zaczęło niepokojąco szybciej bić.
- Zabiłam Samuela - wyznała. Ragnar spojrzał na nią zdziwiony.
- Nie, nie zabiłaś. Płynie na drugiej łodzi wraz z twoimi służkami, jako mój gość i sprzymierzeniec w walce z Tyberiuszem.
Sybilla uśmiechnęła się smutno i głęboko westchnęła
- Zasmuciłem cię, że chcę zabić Tyberiusza ? - zapytał
- Zasmucił mnie fakt, że Samuel żyje - odpowiedziała kobieta.
Ragnar pochylił się nad nią i wyszeptał wręcz sycząc :
- Mnie nie oszukasz... Wiem co do niego czujesz i czyje dziecko nosisz pod sercem, ale jesteś moją królową, więc syna którego urodzisz uznam za swojego. Skien to przewidział.
- Kto ? - zapytała Sybilla jakby niedosłyszała.
- Skien, nasz druid. Przewidział twoje nadejście, a mnie jako króla i twego obrońcę.
- To ty potrzebujesz obrońcy, nie ja. Znasz moją potęgę - odrzekła gorzko.
- Znam, ale znam tez twoje inne oblicze...kruchej i delikatnej istoty zrodzonej z gwiazd.Zejdziesz na ziemię Północy nie tylko jako kobieta i królowa, ale też jako żywe bóstwo.

autor

Assassin Fox

Napisany: 2018-05-26 Dodano: 2018-05-26 10:01:02

Ten wiersz przeczytano 1734 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bajka Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie