Kroniki Sybilli-9-Uniwersum X

Rozdział 9

- Co mam przekazać ojcu - zapytał Owidiusz dosiadając konia. Sybilla uśmiechnęła się odpowiadając :

- Prawdę.

- A jaka ona jest ? - zapytał podchodząc do niej wyraźnie zły Flawiusz - Dopuściłaś się cudzołóstwa i jedziesz do Ur w niewiadomym celu.

- Dokładnie tak bracie - odpowiedziała mu spokojnie - ale dodaj też, że jadę tam po błogosławieństwo Wyroczni.

- Błogosławieństwo ojca powinno Ci wystarczyć - wysyczał - a Ur to święte miejsce. Nie dla ladacznicy i dzikusa.

- Nisko nas cenisz Flawiuszu - na jej twarzy rysował się wyraz politowania - Czyż to nie Ty wraz z Horacjuszem dążyliście do tego sojuszu ? Czyż nie wykonałam rozkazu ojca?

Brat spojrzał na nią spode łba wyraźnie poirytowany.

- Tak, ale miało być na naszych warunkach - odpowiedział patrząc jej groźnie w oczy.

- Jakich? - dociekała lecz zamilkł. Wsiadł na konia i spojrzał porozumiewawczo na Owidiusza i Horacjusza, którzy czekali by tylko ruszyć.

- Zabicie Ragnara nic nie da. Żywy jest więcej wart niż martwy - dało się słyszeć grzmiący głos Sybilli. Cała trójka spojrzała spłoszona najpierw na nią, a potem na Ragnara stojącego i obserwującego pożegnanie z daleka.

- Wolałabym, by mu włos z głowy nie spadł, inaczej Was wszystkich wypatroszę i rzucę psom - dodała już nieco z ciszonym głosem.

- Nie będziesz mile widziana przy naszym stole. Tu nasze ścieżki się rozchodzą - usłyszała oschły głos Flawiusza. Spojrzała na jego zawziętą twarz, a potem na zdezorientowanego Owidiusza. Horacjusz wciąż milczący, pokiwał tylko głową nie dowierzając.

- Jak sobie życzysz. Niech bogowie wam sprzyjają - odpowiedziała Sybilla bardzo spokojnie, odwracając się od nich i ruszyła w stronę Ragnara. Bracia spojrzeli po sobie. Spodziewali się jej gwałtownej reakcji, a tu proszę, oaza spokoju. Tymczasem król obserwował oddalających się jeźdźców i zbliżającą się Sybillę. Wyglądała na zadowoloną.

- Flawiusz cię miłuje - rzucił w jej kierunku, gdy tylko zbliżyła się wystarczająco blisko.

- Tak, ale nie tak, jak powinien brat siostrę - odpowiedziała mu łapiąc go za krocze.

- Właściwie to mu się nie dziwię - odpowiedział rozbawiony, mrugając do niej okiem. Objął ją w pasie i mocno przyciągnął do siebie.

- Właściwie to powinieneś był ich zabić - wyszeptała również uśmiechając się.

- Kochająca siostra sama to zrobi, zresztą chciałem ich zabić, ale ciekawość była silniejsza.

-Ciekawość czego ? - zapytała Sybilla

- Ciekawość Ciebie i tego, gdzie nas zawiedzie wspólna droga - odpowiedział całując ją namiętnie. Jednak Sybilla odsunęła się i poważnym tonem oznajmiła:

- Jutro wyruszamy na południowy-wschód, do Ur.

Ragnar zmarszczył czoło, daleki był od entuzjazmu.

- Jako barbarzyńca nie mam tam wstępu, a gdyby nawet, to mówią, że przed Wyrocznią może stanąć tylko wybrany przez bogów.

- To się jeszcze okaże -odpowiedziała zagadkowo Sybilla - póki co czekam na Ciebie w łożu.

autor

Assassin Fox

Napisany: 2018-04-10 Dodano: 2018-04-10 10:17:47

Ten wiersz przeczytano 1195 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bajka Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie