Kroniki Sybilli- 5 -Uniwersum X

Zmierzchało się już , kiedy Sybilla wjechała na dziedziniec niewielkiego zamku.Należał on do barona Nestora z Aulusu. Był to mało znaczący arystokrata, ale na tyle ważny a by przyjąć do siebie dzikusów.Tyberiusz starał się przewidzieć różne scenariusze, włącznie z tym,że może dojść do krwawej rzezi.Lubił dmuchać na zimne.
Mimo zmroku , na dziecińcu wciąż wrzało. Wszędzie kręcili się zbrojni Tyberiusza jak i ludzi z Północy. Powietrze wydawało się ciężkie i zawiesiste.
Z zamyślenia wyrwał ja dźwięk toczonej walki. Z daleka zauważyła dwóch mężczyzn mierzących się na miecze. Byli to ludzie Północy. Oboje rozebrani do połowy, zmagali się ze sobą. Jeden z nich przykuł uwagę Sybilli. Rosły mąż , z długimi jasnymi włosami, władał mieczem , tak jakby się z nim urodził. Widać było ze ta potyczka sprawia im przyjemność, bo dość często wybuchali gromkim śmiechem. Kobieta chwile ich po obserwowała , po czym skierowała się w stronę stajni.Zeszła z konia i wprowadziła go do środka. Będąc ubrana w męski strój i okryta długim płaszczem z kapturem , starała się nie rzucać w oczy.Jednak to się nie udało. Głaszcząc swoją czarną klacz, usłyszała za sobą męski głos :
- Wychędożyć cię maleńka ?
- Wypatroszyć Cię dzikusie ? - zapytała najspokojniej jak potrafiła
- Widzę ,że mamy cięty języczek - mężczyzna zbliżał się coraz bardziej
- A Ciebie to chyba swędzi jęzor , skoro tyle nim mielesz - odpowiedziała nie przerywając głaskania.
- Swędzi mnie , ale kuśka i za chwile Ci ją w łożę - usłyszała tuż za swoimi plecami i zanim zdążył w jakikolwiek sposób zareagować, Sybilla chwyciła go mocno za szyję , ściskając mocno krtań. Jegomość po chwili zaczął się dusić, próbował oderwać jej dłonie , lecz nie dawała za wygraną.
- Spróbuj , a Ci ją odetnę i wcisnę głęboko w gardło - wysyczała zaciskając coraz mocniej.
- A mówiłem mu , że niewyparzona gęba kiedyś go zgubi - usłyszała. Spojrzała w kierunku skąd dochodził głos i zwolniła uścisk. Tuż za jej koniem stał mężczyzna , któremu chwilę temu się przyglądała na dziedzińcu.Dopiero teraz dostrzegła jego twarz. Mimo surowych i bardzo męskich rysów , wydawał się bardzo przystojny.Szaroniebieskie oczy wpatrywały się w nią wnikliwie.
- Piękny koń, zapewne twojej pani - zwrócił się do niej spokojnie , głaszcząc delikatnie klacz.
- Kim jesteś ? - zapytała Sybilla zaciekawiona nieznajomym.
- Nikim. Prostym rolnikiem daleko od domu - odpowiedział uśmiechając się do niej i spoglądając spode łba zawadiacko.
- I który przy okazji grabi i morduje - zarzuciła mu.Mężczyzna roześmiał się tylko, wciąż patrzył na nią swoim świdrującym wzrokiem. Po chwili poważnie powiedział :
- Puść tego durnia.Braci się nie wybiera , a zostało mi ich niewielu.
Sybilla zwolniła uścisk, a mężczyzna upadł przed nią na kolana.Chwycił się za gardło i łapczywie próbował zaczerpnąć powietrza. Ostatkiem sił zebrał się i odszedł.
- Masz niewyobrażalną siłę jak na kobietę. Twoja pani pewnie czuje się bezpieczna w takim towarzystwie - usłyszała ponownie nieznajomego, który powoli ruszył w jej kierunku.Sybilla cofnęła się, ale w tym momencie zrozumiała też , że owi ludzie nie wiedzą kim naprawdę jest. Mężczyzna wciąż się do niej zbliżał . Teraz w świetle pochodni, dostrzegła na jego ciele wiele starych i nowych blizn.Jego ręce , od nadgarstków po ramiona oraz cały tors , zdobiły tatuaże. Znaki i symbole , które znała ze starych bestiariuszy.
- To pradawne runy - wyszeptała , podchodząc do niego i dotykając delikatnie jego torsu.Gdy tylko poczuła jego skórę , w jej umyśle pojawiły się obrazy , których nie rozumiała , ale czuła jedno ,że to on i ze widzi jego przeszłość i przyszłość. Trwało to krótko. Spojrzała na jego twarz. Wydawała się jej tak znajoma. Wróciła wzrokiem , na jego tors i zafascynowana tym , co widzi zabrała się za odczytywanie zaklęć.Dotykała go delikatnie , czytając cicho i całkowicie zapominając przed kim stoi.
Nieznajomy czuł jej zimne dłonie przesuwające się po ciele. Zaciekawiony zaistniałą , dość dziwną sytuacją, czekał na rozwój spraw. Przyglądał się tej młodej kobiecie i zastanawiał kim jest. Piękna , silna i znająca pradawne runy. Czuł ,że traci pewność siebie.
- Sybillo ! Tu jesteś - wyrwał ją z transu głos Owidiusza, który dopiero teraz dotarł do zamku.Człowiek z Północy , spojrzał na przybysza , a potem z niedowierzającym uśmiechem na nią.Więc to ona. Sybilla zawstydzona zrobiła krok do tyłu. Dzikus się do niej uśmiechał i miała wrażenie ,że pożera wzrokiem. Z kolei Owidiusz zaskoczony , tym co zobaczył, stał w miejscu nie wiedząc za bardzo co zrobić. Nastała niezręczna cisza , którą przerwał głos nieznajomego:
- Do zobaczenia na uczcie - po czym odwrócił się i odszedł.
- Kim on jest ? - zapytał Owidiusz podchodząc do siostry. Po raz pierwszy widział ją wyraźnie czymś poruszoną.
- Królem - odparła.

autor

Assassin Fox

Napisany: 2018-03-19 Dodano: 2018-03-19 10:04:07

Ten wiersz przeczytano 1466 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bajka Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie