Kroniki Sybilli- 7 -Uniwersum X

Uczta trwała w najlepsze , kiedy Sybilla postanowiła opuścić towarzystwo.Przed odejściem , zdążyła jeszcze wyszeptać do ucha Ragnara , by przed snem zajrzał do jej komnat. Teraz siedziała na wielkim łożu przykrytym skórami dzikich zwierząt , a służka milcząco ściągała kosztowności. Niespokojne myśli Sybilli , wciąż krążyły wokół króla i jego tatuaży , jak i obrazów jakie pojawiły się w momencie dotyku. Powróciło to, zapomniane , palące pragnienie , by poczuć bliskość mężczyzny, tętniące w nim życie i krążącą , ciepłą krew. Chciała go dotykać, jego muskularnego ciała , ust , członka.Chciała skraść pocałunek , oddech i poczuć go w sobie.Chciała na niego patrzeć , na jego poranione ciało , blizny , tatuaże, na spokojną twarz i zachłanne oczy. Jej myśli na nich się zaczynały i na nich kończyły.
Służka skończyła chować biżuterię , gdy obie usłyszały uchylające się drzwi. Pojawił się Ragnar. Sybilla jednym gestem odprawiła ją.
-Zarygluj drzwi - odezwała się do króla , gdy tylko służąca zniknęła za nimi.
Ragnar wykonał polecenie , jednak pozostał na swoim miejscu. Wpatrywał się w milczeniu Sybilli i zastanawiał czego może od niego chcieć.
- Dotyk przeznaczenia - padło z jego ust po krótkiej chwili. Sybilla podniosła się robiąc przy tym minę osoby , która nie rozumie o co chodzi.
- Tam w stajni...gdy mnie dotknęłaś - wyjaśnił - Coś zobaczyłaś.
Spojrzała na niego uważniej. Skąd wie ?
- Jesteśmy ulepieni z tej samej gliny - odpowiedział jakby czytał w jej myślach - Oboje jesteśmy dziećmi wojny. Nie znamy strachu, litości i poczucia winy , za to miłujemy broń, krew i zapach śmierci - kontynuował ruszając powoli w jej kierunku , jak do dzikiego zwierza , które może spłoszyć najmniejszy ruch. Jednak Sybilla stała bez ruchu niczym marmurowy posąg i wyczekiwała , kiedy podejdzie na tyle blisko by mogła go znów poczuć swoimi zmysłami.
Ragnar rozpiął klamrę i zrzucił wilczą skórę. Podszedł do niej bardzo blisko , słysząc wręcz bicie jej serca. Czuł wonności , ale coś jeszcze. Coś , co powodowało szybsze krążenie krwi i podniecenie nie do opanowania.
- Nie chcę czekać do zaślubin - wyszeptała wyciągając dłoń ku jego twarzy. Ze zdumieniem odkrył ,że jej dotyk był ciepły, wręcz gorący , jak rozżarzony metal . Jej oczy płonęły ogniem wypierając zieleń tęczówek. Usta, czerwono krwiste i delikatnie rozchylone , zapraszały do pocałunku. I ten zapach , zapach zniewalający nozdrza i działający na zmysły.
- Może ja chcę - odpowiedział cicho przysuwając się do niej bliżej. Nie chciał. Chciał całym swoim ciałem i jestestwem posiąść tę kobietę.Sybilla doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Położyła swoją dłoń na jego piersi i zataczając kółka, zjeżdżała ku dołowi , aż poczuła wypukłość poniżej pasa.Ścisnęła delikatnie ,aż zasyczał z pożądania.
- Tak...chcesz czekać -wyszeptała przekornie w jego szyję , uśmiechając się przy tym. Oddech Ragnara stawał się coraz szybszy i cięższy. Pochylił się nad Sybillą i pocałował delikatnie. Odwzajemniła jego pocałunek , lecz po chwili zaczęła delikatnie podgryzać jego usta , aż stało się to bardziej gwałtowne. Ragnar , nie czekając dłużej , chwycił Sybille w pasie i rzucił na łoże. Za nim zorientowała się co się dzieje , król zdzierał z niej suknię . Kiedy skończył , rozpoczął się rozbierać nie spuszczając wzroku z jej pięknego ciała. I ona patrzyła jak drapieżnik na swoją ofiarę. Wszedł na łoże i pochylił się nad nią. Przywarła do jego ust niczym pijawka, nogami oplotła jego biodra i przylgnęła do jego ciała z całych sił.Ragnar całował jej całą twarz i błądził dłońmi po całym jej ciele , jakby bał się , że nagle może zmienić zdanie. Uniósł ją delikatnie , niczym piórko , i po chwili leżał na wznak z Sybillą na sobie. Głaskał jej jędrne i pełne piersi , kiedy poczuł jak falują jej biodra. Trwało to krótka chwilę, po której delikatnie ujęła w dłoń jego penisa i zaczęła go wsuwać w siebie. Czuł jej ciepło i wilgoć.Jej ruchy stały się silniejsze i gwałtowniejsze , poruszała się coraz szybciej. Jej oddech stał się cięższy, jęczała i wiła się na nim. Patrzył na nią i czuł ,że za chwile eksploduje. Aż jej ciało się naprężyło i wydała z siebie głośny jęk Ragnar chwycił ją za szyję , nie przestając się ruszać i w tym samym momencie szczytował.Czuła jego ciepło rozlewające się w jej ciele. Sybilla uśmiechnęła się do niego zwalniając tempo , a on uwolnił jej szyję. Patrzyli na siebie pożądliwie , wyrównując oddech i nadal złączeni w jedno.Ragnar jedną ręką sięgnął pod poduszkę wyciągając sztylet. Bez pospiechu chwycił go, oglądając jego zdobienia na rękojeści , po czym przystawił go do gardła Sybilli, która tylko spokojnie wyszeptała przesuwając ostrze ku sercu :
- Niżej.
Docisnęła nóż do swojego ciała, robiąc nacięcie na piersi. Krew powoli zaczęła spływać, którą nabrała na palec i oblizała z niekłamaną rozkoszą. Ragnar zachęcony tym co zobaczył,odrzucił nóż i przyssał się do niej, zlizując językiem ostatki krwi i znów poruszając się rytmicznie. Zapowiadała się długa noc.

autor

Assassin Fox

Napisany: 2018-03-21 Dodano: 2018-03-21 11:11:53

Ten wiersz przeczytano 1477 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bajka Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie