Kropelka
Siedziałam przy oknie,
widziałam jak płakał czas.
Jak z żalu opadały liście z drzew,
z kwiatów zamiast rosy spływały łzy.
Kropelka za kropelką,
usta pełne łez.
To filozofia bez początku i bez końca.
Fantazja bez tytułu i bez treści.
Zapomniany świat twojego urodzenia
i życie jednego zdarzenia.
autor
Ella
Dodano: 2005-01-15 12:08:19
Ten wiersz przeczytano 421 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.