Kropke łez i deszczu
Kropla łez i deszczu
Zroszone łąki zroszone pola,
Wszystko ocieka skroploną wodą,
Dziewczę płacze łezki ociera,
A po co to wszystko po co.
Przyrodę myją srebrne kropelki,
Z pyłu i kurzu po suszy,
Dziewczę spotkał zawód miłosny,
A któż jej łezki osuszy.
Gdy wzejdzie słońce krople osuszy,
Przyroda odetchnie odświeżona,
Dziewczę spotkała sroga nauczka,
I to że została opuszczona.
Czas mija życie się toczy,
Przyroda wokół się zieleni,
Z wózeczkiem dziewczę spaceruje,
Młodzieniec wrócił i się rumieni.
Życie upływa czas się toczy,
Śnieżek oprószył drzewa,
Wszystko wybaczyć można sobie,
Po co się było gniewać.
autor
Józia
Dodano: 2010-11-10 18:02:02
Ten wiersz przeczytano 939 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
"Wszystko wybaczyć można sobie,
Po co się było gniewać." może to jest naiwny wierszyk,
ale ma nieodparty urok :-)
Fajny wiersz, nie spodziewałam się takiego
zakończenia... podoba mi się;-)
"'Do łezki łezka, aż będę niebieska....",........
"Dziewczę płacze łezki ociera"___+!_|
Właśnie, po co się było gniewać. Miło było przeczytać.
Pozdrawiam:)
witaj, bardzo przyjemny wiersz.
Piękna i spełniona miłość, to najważniejsze,
pozdrawiam.