Kropla deszczu
Kropla deszczu leniwie wiruje w
powietrzu.
Spadać- jest jej przeznaczeniem.
Krótki jej żywot.
Nie wieczne jej trwanie.
W ciszy płaczu wiatru,
znajduje się jej życia kraniec.
Spływa po płatkach kwiatów.
Wędruje wśród koron drzew.
Spadać- przeznaczeniem jej jest.
Jej dola tak ulotna
i w zasadzie mało istotna.
Kropla.
Sekunda.
Druga kropla.
Ona szczęśliwie poszukując
suchego policzka w deszczu nieszczęścia,
cieszy się
dając ukojenie piekącym oczom.
Spływa, tańcząc
w rytm bijącego serca.
Kropla.
Mała kropla deszczu
pragnąca odnaleźć zmartwioną dusze.
Duszę, którą ukoi.
Duszę, która będzie końcem jej podróży.
Komentarze (1)
Twój wiersz sprawił że zauważyłam jak różnimy się co
do deszczu mhmmmmmmm Ty widzisz go tonącego w
smutku...ja natomiast że deszcz to radość to pocałunki
ukradkiem ofiarowane przez osobę ukochaną
...Pozdrawiam serdecznie:)