Krótka historia

Studentem będąc kroczył ulicą
Niewielki plecak obciążał ramię
I dumny z siebie zwiedzał Stolicę
O czym już zdążył napisać Mamie

I tu banalne padają słowa
- Ależ jest piękna Nasza Warszawa -
Gdy je w pamięci skrzętnie zachowa
Wnukom to będzie opowiadał

Potem na studiach pierwszą z miłości
Ta druga bardzo szybko zabija
A przy kolejnej serce się złości
Bo już następna także przemija

Aż nadszedł ten dzień gdy serce skacze
Jakby na bungee swą lekcję miało
Może w tym oknie znów ją zobaczy
A gdyby wyszła podejdzie śmiało

Przechadza się więc po okolicy
Szuka pretekstu do spotkania
Gdy się pojawia na ulicy
On przed rozmową z nią się wzbrania

Traf chce że coś jej w oko wpadło
Na drodze byli całkiem sami
- Pomóc? - ściśnięte rzuca gardło
Nie licząc się z jej obawami

Skinęła tylko cudną głową
Nie odrywając od niego wzroku
Bo jak zawierzyć można słowom
Z sercem bijącym tak po zmroku

Wkrótce mu miłość uświadomi
Że kawalerski stan go dusi
Wszelkie obawy w mig przegoni
O rękę w końcu ją poprosi

A gdy przeliczył lat dekady
Spojrzał za siebie po horyzont
Dziś mógłby nawet dawać rady
Kiedy w małżeństwie czai się błąd

Bo żony zawsze trzeba słuchać
Lecz druga strona rozmawiać chce
Moc argumentów jest zbyt krucha
Zwłaszcza gdy mówi - Ja już śpię

Gdy od zarania ta różnica
Wbija się cierniem w Mędrców głowy
A czasem cierpi okolica
To problem drugiej jest połowy

I nic jej nigdy nie przekona
Nawet największy autorytet
Masz inne zdanie choćbyś skonał
Odbierać będzie jak epitet

Ty chcesz obronić swoją tezę?
(pomysł jest z gruntu nierealny)
Pozwól że wskażę ci genezę
Zapiski są na freskach skalnych

autor

owiga

Napisany: 2021-04-08 Dodano: 2021-04-08 10:36:30

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie