Krótka historia człowieka który...

Nie odpukuje w niemalowane drewno,
mam złamaną rękę
Rankiem stłukłem lustro
i dostrzegłem uśmiech w jego odłamkach
Oto nadchodzi siedem lat szczęśliwości
Przy śniadaniu rozsypała mi się sól
Wstałem dziś prawą nogą.
I co z tego?

To było trzynastego grudnia w piątek
O godzinie trzynastej trzynaście, gdy mam być szczery.
Stałem w hotelowym korytarzu i ujrzałem
Mężczyznę w kapeluszu czarodzieja
z pistoletem w lewej dłoni i kaczuszką w prawej

Zjadłem trzynaście ciastek z wróżbami
I nagle znalazłem się na podwórzu
Wokół prószył śnieg i neony oświetlały mrok
Przebiegłem czarnemu kotu drogę
I minąłem siedmiu olbrzymów z łopatami

Zamilknąłem i podszedłem
do gromadzącego się zewsząd tłumu
Ktoś stał na dachu samochodu
I mówił na głos na mój temat kompletne bzdury
Choć znało mnie wielu nikt wśród tłumu
Nie wskazał na mnie palcem
Zaśmiałem się i poszedłem dalej.

Ujrzałem kominiarza jadącego na rowerze
I gdy chwyciłem za guzik ten się przewrócił.
Zachichotałem

Tak, zaczaruj swoją rzeczywistość
Oszukaj przeznaczenie
Odbębnij kompulsywne rytuały
Demony przeszłości siedzą
w twojej i mojej głowie

Wróciłem do hotelowego pokoiku
Czarodziej leżał w mojej wannie
Zajęty był czytaniem biblii
wiec mu nie przerywałem
Sam wróciłem do pisania.
Pisałem list do mojej dziewczyny,
Lecz atrament mi się wylał na kartkę.

Muszę wyjść.
Na hotelowym korytarzu spotkałem
Mężczyznę z długą siwą brodą
Biegał z pistoletem w samych slipkach
Zażyłem tabletki i nagle pojawiłem się na podwórzu
Dookoła prószył śnieg i mocno świeciło słońce…

autor

Lucas90

Napisany: 2013-10-06 Dodano: 2013-10-06 22:07:08

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie