krótkie żywota nędznego stworzenia
Weź mnie!
weź, tak jak stoję
Jak lalkę na ręce
Mnie porwij
Weź mnie!
I daruj! Nie palę, nie piję
I nie gram w kości
weź mnie!
weź i stąd zabierz
nie pakuj odzienia
ni jadła
Weź mnie!
Nim z trocin z mej głowy
zostanie jeno miazga
Weź!
wszak lekka jestem!
spójrz:
szmatki i trochę drzazg
Weź mnie !
zanim po mojej duszy
całkiem zaginie ślad
autor
Katarzyna Dębska
Dodano: 2007-08-14 23:57:49
Ten wiersz przeczytano 590 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.