Kruchość
Balansując na życia cieniutkiej nici,
pomyśl, jaki w istocie człowiek jest
tyci.
Popatrz, jaki jest kruchy mur, co oddziela
od świata głoszonego przez Stworzyciela.
Bo po cóż chcesz wywyższać nad innych
siebie,
gdy uczynki zaważą za Ciebie, w niebie.
A w życiu zgromadzone skarby na ziemi,
będą ciążyć na równi z czynami złemi.
Zaś dobro tocząc ze złem w niebie wieczny
bój,
porwie tam serce Twoje, gdzie skarb będzie
Twój…
autor
M.N.
Dodano: 2017-05-07 17:59:36
Ten wiersz przeczytano 784 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
kto się wywyższa będzie poniżony i nie odbierze w
niebie nagrody :(
pozdrawiam :)
Ślicznie z wiarą.
Ludzkie wady słyszą płacz czasami za późno, pozdrawiam
serdecznie :)
Refleksyjnie...Pozdrawiam:)
Pomóc może pokora, gdy wyobraźnia chora!
Pozdrawiam!
bardzo dobry refleksyjny przekaz:-)
pozdrawiam
Bardzo mi się podoba :-)
fajna refleksja