Kruchy On...

Życie jak ruchome piaski...

Spogląda na skrawki uciekającej nocy,
Wiedząc, że dzień będzie zły.
Sławne gwiazdy, w gazecie szum...
I jak co dzień Jego twarz, byle jaki wygląd ma,
A na włosach jakiś szał!
O ciepo domu zawsze dbał,
Gdzieś w kredęsie dyplom ma, w koszykówkę kiedyś grał - Jego wiersze trochę wstyd...
Czy On na coś przyda się?
Wasze zdjęcia w myślach drze - niech już zmróży oczy swe!
JUż prawie nie ma w Nim nic - czy coś jest jeszcze wart?
A życie Jego to cyniczny żart.
Amnezji pragnie On, tak często jak się da,
że nie ma w Nim już nic i nic już nie jest wart...

I tak tu będę stał...

autor

Daniel1523

Napisany: 2008-07-29 Dodano: 2008-07-29 21:15:13

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie