Krwawa polana

Wtulona w Twój rękaw
Zakrwawiony cały
Teraz czerwono biały
Krew wypełniająca me dłonie jak woda staw
Całująca Twe zimne usta
Zachłannie, jak nigdy wcześniej
Na polanie leśnej
Teraz wewnętrznie jestem pusta

Wiem, że mnie nie widzisz
Wiem, że nienawidzisz
Lecz ja dalej cię kocham
Za Twoim ciepłem szlocham
Próbuję przywrócić do życia
Jak igła nitkę do szycia

Spoglądam na głęboką ranę
Zadaną przez naczynie szklane
Sama go użyłam
W chorej furii byłam
W Twe ciało wbiłam
A potem swe żyły podcięłam

Krew...Ciepła substancja
Twe wrzaski i nietolerancja
Kogo to była wina?
U Ciebie nadrabiała mina
Teraz już niczego się nie dowiem
Bo umieram, ja to wiem

Krew spływa po ciele
Jest jej tak wiele
Sama w to nie wierzę
Co ja zrobiłam?
Czy naprawdę Cię zabiłam?
Koło Ciebie...martwa już leżę

autor

Montoya

Napisany: 2006-05-19 Dodano: 2006-05-20 13:47:48

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie