Kryzys? O tak...

Zakochana byłam - to fakt... Lecz dlaczego akurat ta osoba? Miłości smak zbyt gorzki jest dla mnie a jednak wciąż chcę go czuć...

Jestem tu i teraz,
pragnę nienawidzić.

Przemierzałam cały świat w poszukiwaniu,
aż znalazłam pretekst -
aż znalazłam Ciebie.

Ogień we mnie płonie,
z kamienia me serce.

Wszystkie asy rozdane,
przesądziły o wygranej -
zabiłeś jednym spojrzeniem, słowem, odtrąceniem.

Zabiłeś i wygrałeś,
nie wykładając kart na stół.

Pozostałam przegranym z własnego wyboru,
snem ociężała -
żyłam marzeniami.

Mgła mary nocnej przesłoniła mi rzeczywistość,
a słońce już nigdy nie wzejdzie w niej.

Tuliłeś do snu jak matka,
kochałeś, mówiłeś o tym każdego dnia -
złe duchy rozkradły resztki złudzeń.

Nadzieje rozwiał wiatr,
nie ma już Ciebie, mnie, nas...

Odeszliśmy w zapomnienie,
zło wygrało walkę swą.

Nie przestanę szukać,
nie przestanę błądzić -
jestem tu i teraz -
nie chcę nienawidzić!

Pragnę kochać,
lecz nie mogę odnaleźć miłości mej.

Może nawet to nie był kryzys ale koniec...Szkoda, że tak późno to zrozumiałam

autor

sylwuśka

Dodano: 2007-07-31 12:05:00

Ten wiersz przeczytano 1100 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie