krzesło

krzesełko
posadziłem na nim jutro
rozsiadło się wygodnie
nie słysząc
podgryzania nóg

oparcie
jak sumienie
umieszczone tuż nieopodal pleców
co niby twardo przylegają do przeszłości
regularnie podcinają zmory wspomnień

podłokietnik
brak tego elementu w teraźniejszości
jakże potrzebnego dla zbolałego dziś
nie pozwala rozsiąść się wygodnie
bez obawy o jutro

autor

bober II

Napisany: 2012-04-12 Dodano: 2012-04-27 13:38:49

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie