Krzesło do bajek.
Będąc małym chłopcem miałem krzesło,
takie zwyczajne, dziś mówią ratanowe,
wtedy trzcinowe.
Było dla mnie wszystkim.
Samochodem, pociągiem, a nawet
samolotem.
Po prostu biletem do świata małego
dziecka.
Cóż to były za podróże! Istna bajka.
Naprawdę żywe.
Któregoś dnia był mój ulubiony obiad.
Kurczak upieczony na moich bajkach.
Dostałem nowe krzesło.
Te krzesło tylko stało.
Już nigdy nie odwiedziłem przyjaciół z
bajek.
autor
Horn Mielnicki
Dodano: 2007-06-25 19:34:14
Ten wiersz przeczytano 453 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
ula2 pięknie to ujęła.Mogę dodać tylko to że żal za
serce chwyta że jedynym przyjacielem dziecka było
krzesło.Piękny , nostalgiczny wiersz.
świat dziecka jest światem magi i rzeczywistości
piękna drobiazgów otoczenia i każdy z nas ma takie
przedmioty we wspomnieniach które utracił przez postęp
modę Niektórzy jednak pozostawiają w sobie cechy
piękne dziecka jak szczerość i fantazje.Wiersz o
świecie dziecka .Dobry wiersz