Krzyk

(...)

Zanim krzyk spowije me ciało
Wyznam ile bólu serce zaznało
Ile kropel zimnego potu czułam
I ile razy łzą smolistą się trułam
Zanim krzyk pożre i me źrenice
Dopóki oszczędne będą mu lice
Przekrzyczę każde głośne krzyki
Bez lamentu, bez słowa krytyki
Uwolni się przestrzeń więziona
Dusza woskiem ciszy tłumiona
Jasność schowana w ciemności
Z dna ziemi i szczytów miłości
Z zamkniętej trumny cierpienia
Z życia, od życia bez tchnienia
Za rękę łapiąc i palce ucieczki
Tak cicho odejdę,
nie gasząc swej świeczki

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-11-30 Dodano: 2006-11-30 17:34:24

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie