Krzyk

niestety widzimy tylko własne potrzeby,ale nie wszyscy
sa tacy.ja jak nie moge pomóc materialnie,a robie to
dość często to posyłam usmiech ,daję słowa otuchy

Dziś w ludziach tyle znieczulicy.Zwłaszcza młodych do
starszych osób.Piękny.Pozdrawiam.

piękny wiersz - tak mało potrzeba tylko podać rękę -
usłyszec wołanie ..
pozdrawiam

Bardzo piękny wiersz! Pozdrawiam:)

Krzyk - coraz częściej spotykamy się z tym wzniosłym
słowem krzyku
protestu, płaczu z domaganiem się sprawiedliwości "
Szanuj bliźniego jak siebie samego".
Miejmy nadzieję, że krzyk ten usłyszy nowy Papież
Franciszek,
który przyjął imię św.Franciszka z Asyżu i przemówi
do władców tego świata, którzy pogubili rozum i
sumienia w drodze do sławy i fortuny. Pozdrawiam

Słowem można przychylić nieba - podobało mi się.
Pozdrawiam :)

Intrygują mnie krótkie, wymowne tytuły - takie jak
ten. Między innymi dlatego kliknęłam w wiersz. Plusa
zostawiam, bo podoba mi się tematyka i idea. Myślę
jednak, że warto byłoby popracować nad warsztatem -
rytmiką, rymami. Wiele nie zmienię, ale myślę, że
korekta, którą tu przedstawię niżej, zadziała na plus.
Oczywiście to tylko sugestia i uwaga, a autor nie musi
jej przyjąć i się z nią zgadzać! :)

Krzyk pośród ludzi dziś już nic nie daje:
bo każdy myśli tylko o sobie,
przy potrzebującym żaden człek nie staje,
a przecież w każdej życia dobie...

spotykamy osoby co pragną
naszej wyciągniętej ręki,
tak bardzo, bardzo łakną
wyzwolenia od udręki.

Potrzeb bliźnich nie dostrzegamy,
nie chcemy zrozumieć drugiego,
choć takie same pragnienia mamy,
liczy się... nasze ego.

A przecież tak niewiele trzeba:
dać serce na dłoni nie sztuka,
tak łatwo słowem przychylić nieba
gdy inny tego szuka.

Spójrz proszę z uczuciem na drugą osobę,
przytul stęsknioną bliskości duszę,
utul do serca rozpaloną głowę…
jak długo jeszcze prosić o to muszę?