Krzyk

Mamo, proszę, zaklinam: ot! tak odejść nie możesz!
Nie możesz mnie zostawić! Zaufaj Łasce Bożej
i zrób wszystko, by zostać! By wyzdrowieć! By razem
ze swym jedynym synem przeżywać wciąż ekstazę,

udrękę i odrazę dla tego, co na świecie
jest pięknem lub brzydotą, skarbem lub zwykłym śmieciem!
By odwodzić od grzechu, znaczyć miejsce dla cnoty,
wyjaśniać metafory, napiętnować głupoty!

Gdy byłem ciężko chory i kiedy rozpaczałem
stałaś przy mnie niezłomnie! Broniłaś mnie swym ciałem,
kiedy chciałem się zabić! Bo ty wiesz, co, dlaczego,
kiedy, z kim, skąd i dokąd! Więc nie zostaw samego

swego biednego syna! Nie opuść mnie, mateczko!
Mamo, nie opuszczaj mnie, dla ciebie zawsze dziecka!
Ty zawsze byłaś przy mnie, choć często los okrutny
wyrzucał nas na skały, zwodził kłamstwem wierutnym.

Dałaś mi ciało, duszę, dbałaś w zdrowiu, chorobie.
Choć nie umiem dziękować, wdzięczności wyrazić słowem -
ty zawsze będziesz ze mną, bo twoje serce, mamo,
zostanie w moim sercu. W każdy dzień, wieczór, rano,

gdy przyjdzie żyć samemu, setki drzwi, bram przekroczyć
i tysiące dróg schodzić - będę pamiętał oczy,
twarz, ręce, dłonie matki, serdecznej opiekunki,
najlepszej przewodniczki. Najsłodsze pocałunki,

najdroższe utulenia, wsparcie i pocieszenie
- wszystko mam dzięki tobie, życie i ukojenie.
Byłaś i jesteś dla mnie wzorem delikatności.
Mamusiu, nie zapomnę twojej pięknej miłości!

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2020-08-01 Dodano: 2020-08-01 20:06:19

Ten wiersz przeczytano 1228 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie