W krzywym zwierciadle

Niebo swój błękit na purpurę zamieniło,
Nagle powietrze wokół się schłodziło.

Krople deszczu biją o szyby, biją o dachy,
A grzmoty i pioruny śmieją się po pachy!

Ucieka staruszka do domu w pośpiechu
Z laską przy nodze. Ucieka w bezdechu!

W sąsiedzctwie drży ze strachu psina,
A tuż obok zza szyby wygląda łysina.

Zbłąkana wiewiórka szuka schronienia.
Znad łąki dobiegają owcze beczenia!

I kozy beczą, a konie rżą! Mieszka w lesie
Poczciwa rodzina. Woła tata, a głos niesie:

- Zabierzcie synowie zwierzęta do obory
I szczelnie zakryjcie wszelkie otwory!

Kiedy burza przychodzi i palcem grozi,
To strachliwym krew się w żyłach mrozi.

Dzieci skrywają się pod kołdrą, a w szafie kot.
W ciemnym pokoju świecy wypalił się knot.

Gdy wszystkie strachy wychodzą z ciemności
I gdy ślepia i oczęta mają się na baczności;

Ustają błyski i dudnienia! Zza chmur się wyłania
Słońce i śmiechem wpędza warkocze w drgania.

Nikt by nie pomyślał, że jak ludzie rozrywki mają,
To i w naturze z rozbawienia chmurki brykają.

autor

Snowboarder

Napisany: 2008-01-28 Dodano: 2008-01-29 08:57:30

Ten wiersz przeczytano 937 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie