Krzyż

Przy drodze stoi krzyż
zwykły drewniany
Z małą figurką w zielony mech ubrany

Swoimi ramionami błaga świat burzliwy

O wiare w Boga
O pokój
O chleb sprawiedliwy

Swoją mocą bezbożne serca do pana nawraca

Z oczu błyskawicę wytraca

Rękę ze śmiercionośnym mieczem powstrzymuje

Broń głęboko w ziemię zakopuje
Zanosi do biednego domu
kawałek chleba

Pomaga wznieść spracowane ręce do nieba

Czerwony smok wyszedł ze swej pieczary
I do ciepłych domów
podrzuca niecne dary

Oślepiające złudną pięknoscią oczy
A każdy z nich jak robak człowieka toczy


Człowieka...który kochał dawniej Boga
A dziś świętości depcze jego noga


Boże! uczyń nad tym podłym swiatem cud

Miłości żarem roztop w piersiach lód
Na głowach dzieci swoich połóż ojcowską dloń

Wsłuchaj się w nieustanny szum wód.drzew,trzcin
świadom swoich i ludzi win...

autor

Bystrooka

Dodano: 2006-07-06 10:21:07

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie