krzyż

Jadąc z Legnicy do Gierałtowca mijamy wioskę Ernestynów,Nazwa pochodzi od Ernesta taka sobie mała mieścina. Brak tu atrakcji do zwiedzania ale świetlica jest ładna
podarunek Pani Leśnej wójta Złotoryi i stoi krzyż na początku wioski. Pewnego dnia Ksiądz Proboszcz zwrócił się do mnie o dokonanie remontu tego krzyża bo stary pogubił ramiona i stał się siedliskiem korników. Pan Michał pracownik tartaku dostarczył piękny materiał, więc przystąpiłem do dzlałana.
Pięknie beleczki drzewa obrobiłem
papierem ściernym na lustro wygładziłem
brązem ciemnym pomalowałem
ramiona z pionowym słupem dopasowałem.
Krzyż z rąk artysty wyszedł bardzo ładny
odzwierciedlił majstra który był dokładny
Jednej tylko rzeczy nie przewidziałem
ciążenia ziemskiego którego doznałem
Ale to jest zupełnie inna sprawa
zaczął się mój dramat skończyła zabawa
2011 rok 5 października
szczęście mnie opuściło i na zawsze zanika
Jakaś nie widzialna moc
potwornie wielka siła
ten krzyż,który robiłem na moje barki włożyła
zdjąć go nie mogę tak do mnie przylega
jak by był moim ciałem a nie z twardego drzewa
Jedna tylko myśl w głowie mi utkwiła
zrozumiałem wszystko Nikola nie żyła
dlatego ten krzyż tak czułem na swoich ramionach,
potwornym uciskiem w krtani i ogniem na skroniach
Tak już zostało w mojej świadomości
rosnącego w ciąż smutku i brakiem radości
Stefan Simlat

autor

Stefan Simlat

Napisany: 2017-09-22 Dodano: 2017-09-22 20:39:56

Ten wiersz przeczytano 1642 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie