Krzyż pojednaniem

Słyszę te głosy we wszystko wierzę
Sprawdzam i badam jaka to prawda
Życie przywrócić wielka to czara
Zmysłowość żąda miłością mantra

Wierzchołek życia zdaje się pytać
Trwa melancholia makijaż wglądu
Jak czas ten ujrzeć droga przykryta
Czy warto słuchać cudzych poglądów

Kartka ta przyjmie ukaże wyraz
Swą kompetencją w sprawie wyboru
Gorycz złych spotkań jak każda chwila
Wszelakich spojrzeń mego humoru

Pragnę miłości czy sam ją daję
Ta konfrontacja wiele objawia
Górzyste formy słowami krają
Bóg całą wieczność ciągle uzdrawia

Ilu to widzi spojrzeniem zbywa
Horda proroków przeszła tę wieczność
Każdy coś wnosił była Niniwa
Wory pokutne dla wielu sprzeczność

Jezus zostawił znak swego krzyża
Pragnął pojednać Niebo i Ziemię
Pan Bóg tym samym sam się uniża
Całą swą siłą wybawia plemię

autor

Zbigniew_Dumowski

Napisany: 2014-04-04 Dodano: 2014-04-15 18:54:01

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie