Książe
"Kto z miłości jeszcze nie umarł nie potrafi żyć..."
Książe jak z bajki,
Dusza bogata,
Oczy zupełnie
nie z tego świata.
Czysty ideał,
Same zalety,
Człowiek to godny
Uwagi kobiety.
A więc całokształt,
Nie od parady,
Pod każdym względem,
Partner dobrany.
Oby ku szczęściu,
Dobrze się stało,
I jego serce,
Me pokochało.
Bo ileż człowiek,
Starać się może,
By było lepiej,
A nie ciągle gorzej.
Jak długo myśleć,
Martwić i marzyć,
Sam człowiek może,
By się nie zranić?
Ból od miłości –
Najgorsze cierpienia.
Zawsze zostaną,
Blizny, wspomnienia.
Ja chcę inaczej,
By się udało,
By moje serce,
Szczęścia zaznało,
Po raz pierwszy…
autor
*Żyleta*
Dodano: 2007-05-16 21:19:43
Ten wiersz przeczytano 386 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Niestety masz racje rany pozostałe to nieudanym
związku się goją się łatwo i się o nich wciąż pamięta.
W końcu człowiek staje się nie ufny i nie wieży tym
którym powinien wierzyć by się nie sparzy znów.
Pozdrawiam
ciekawy "melodyjny" wiersz:)
brakuje mi "się" w okolicach "Martwić". i te
sześciosylabowe wersy troche rozpraszają. a reszta
ujdzie ;p