Książe zapomniał, że miał kochać...

Miała być bajka, ale książe zapomniał, że miał kochać...

Kiedy Cię spotkałam myslałam, że to coś wyjątkowego
Przy tobie czułam, że nie stanie się nigdy nic złego
Nie udało się nam, tak już bywa w życiu
Ostatnie łzy po tobie wypłakałam w ukryciu
Po miesiącach paru z tej miłości sie wyleczyłam
A potem ciebie z nia nagle zobaczyłam
Jakby cały świat runął, zawalił się pode mną
A ty widząc mnie, z tą miną obojętną
Trzymasz ją za rękę i uwagi nie zwracasz
Całujesz ją, uśmiechasz i na zawsze się odwraczasz


A co ja? Wtedy...
Poczułam samotność każdym kawałkiem ciała
A w niesprawiedliwym świecie jestem taka mała
Wszystkie chwile kiedy wierzyłam, że miłość istnieje
Głupia, naiwna ufałam, że takie jest nasze przeznaczenie
Żeby być razem, na zawsze, na wieki...
A teraz smutno spuszczam swoje powieki
Bo nie chce widzieć ciebie, to sprawia mi ból
Najpierw piecze ognień, potem nastaje chłód
Chyba każda dziewczyna tak się czuje, gdy się zakocha?
Może nie jestem jedyna, która idiotycznie po nocach szlocha...


Ale wiesz? Ja to wszystko przemyślałam
Zanim bezradnej rozpaczy sie oddałam
I mogę ci teraz odważnie powiedzieć prosto w twarz
Były momenty kiedy razem chcieliśmy zatrzymać czas
Może myślałeś, że jestem beznadziejna, że czeka się nuda?
Powiem ci tak-
Z nią przechytrzyć czasu też Ci się nie uda!

autor

niepoprawna

Dodano: 2005-04-26 19:50:38

Ten wiersz przeczytano 678 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie