książką o zmroku...

To miłe być czyjąś książką po zmroku. Ładny wiersz.

małe zacięcia lez wierz dobry plus

lubię gorzką herbatkę i ten wiersz bardzo do niej
pasuje+

nieporozumienia czuje,coś jakby odeszło i jest tylko
złość, obojętność i samotność we dwoje....

wiersz bardzo mnie poruszył, ponieważ odebrałam jakoby
ukrytą pierwotną agresję-jeśli był taki zamysł, to
składam ogrom gratulacji.

Narzeka się na zmienność kobiet... ja częściej
zauważam niedojrzałość mężczyzn, a kochać potraficie
jedynie w wierszach... niemniej Twój wiersz bardzo
dobry, pozdrawiam;)

ciekawa budowa, wiersz przepełniony
smutkiem...człowiek to księga i nigdy nie można go
doczytać do końca, ale można zawsze zmienić
książkę...dobry wiersz...pozdrawiam

Kobieta tak cię inspiruje do której tutaj smutek
czujesz, ale pamiętaj drogi panie, kobieta zawsze
zmienną się staje. Serdecznie pozdrawiam. Na duży
plus.

czasem bywają takie dni, takie chwile...

pobudzasz wyobraźnie...osobiście wole kawę...poczuć
samotność jak dotyk z mgły...to tak jak nauczyć się
rozmawiać z cisza...pozdrawiam...

Widzę w Tobie smutek przelany na papier, życzę
znalezienia jego ukojenia+

bycie razem nie jest łatwe....od miłości do złości
czasem jeden krok

smutne to-gdy ma się obok siebie taką" książkę" z
której nie można nic przeczytać oprócz smutku..może
czas zmienić na majową kolorowankę

Ciekawie wyszło z powtórzeniami i dobre porównania.Dla
mnie jedno nietrafne, bo lubię gorzką herbatę, ale jak
widzisz nie grymaszę.

Jednym słowem jest zagadką, trzeba go przeczytać i
może zrodzi się odpowiedź.