Księga

mimo, iż nie czytam dużo , ta książka znaczy dla mnie naprawde wiele....

Szedłem spokojnie życia ścieżką,
gdy raz potknąłem się o księgę ciężką!
okładka gruba, stron chyba tysiące
pięknie błyszczała, gdy świeciło na nią słońce
schylam się, by przeczytać temat,
i nagle straszny dopadł mnie dylemat:)
a jedno pytanie pojawiło się w głowie ?
bo tam tylko małym druczkiem "przeczytaj, a się dowiesz"
wędrówkę przerwałem, na ścieżce przysiadłem
nie tracąc czasu, w ręce ją schwyciłem
podnoszę obicie grube i to uczucie ! jak ono mnie zdziwiło
takie cudowne i pełne ciepła, aż serce mocniej zabiło,
Pierwsze słowa z drżącym oddechem przeczytałem,
głównych bohaterów szybko poznałem
powoli, w skupieniu kartkę za kartką przekładałem
i czytałem , czytałem , aż Księżyc zmienił Słonce,
a ja musiałem iść w miejsce, bardziej czytaniu sprzyjające,
z wielkim pośpiechem niosłem Księgę do domu,
wiedziałem ,że nie opowiem o niej nikomu.
W zaciszu, przy ogniu kominka
znów uśmiechnęła się moja minka
pełen ciekawości , przełożyłem kolejną stronę !
i nagle me oczy brakiem paru kartek przerażone
gdzie one są? czyżby zostały skradzione ?
Nic nie mogłem zrobić, tylko czytać dalej mi pozostało
poznawałem nowe wątki , cały czas pytając, co z nimi się stało?
powoli fabuła znów zdawała się do siebie pasować
znów ta historia zaczęła intrygować, znów kazała mi czytać
nie broniłem się , gdyż me serce tego bardzo chciało
nie mogłem się oderwać, tak pięknie się czytało...
o szczęściu i uśmiechu, śledziłem historię
opowieści o ludziach, którzy wiele znaczyli we dwoje
ta książka była teraz całym moim światem,
przez nią o mało nie stałem się wariatem!
nie jadłem, nie spałem , czytałem , marzyłem i myślałem!
że oprócz tych słów, niczego nie chciałem,
kolejną kartkę przełożył wiatr, w duchu tak jakby zadrżał mój świat
oczy w niepokoju dostrzegły oddartą stronę, jakby ją wyrwał kat,
bałem się gdyż wiedziałem , że brak kolejnych stron się zbliża
musiałem doczytać do miejsca oddarcia, czułem jak me oko łzą się zwilża
zdanie po zdaniu kropla spadała, na kartkę, której miało nie być...
ostatnie słowo brzmiało "...serce",
co było dalej ?wiedzieć chciałem bardziej niż żyć!
nie potrafiłem dalej czytać , zbyt wiele stron brakowało
księgę zamknąłem a życie iść dalej musiało
mijał czas !dni płynęły w tęsknocie i spokoju,
w dniu roku przełomu, znów radośnie biegałem po domu,
śpiewałem piosenkę o miłości ! przeskakując z nogi na nogę
potknąłem się i padłem na podłogę !
Oprócz paru siniaków odkryłem coś jeszcze ! Strony, które grały tą piosenkę
otworzyłem ją znowu , strach paraliżował mnie jak mała sarenkę
lecz się przełamałem, by poznać ten tytuł znów szanse dostałem !
w obawie przed brakiem kolejnych stron pięści ściskałem,
czytałem, czytałem ! znów wielkiego spokoju, dzięki temu zaznałem
czas biegł szybciej, co najmniej z dwa razy ,
do poprzednich epizodów już prawie nie żywię urazy
by moc czytać z uśmiechem na sercu bez skazy :)
jedno wiem!, choć nie raz jeszcze dzień z nocą się zmieni,
czytać jest pięknie, więc czytam :) Ale co to? dotarłem do kartek bieli
ostatnie zdania są o poezji miłosnej, jakimś chłopaku i dziewczynie radosnej...
wiele przygód w białych kartkach czeka , ale gdzie tytuł ?
no tak musze jeszcze poczekać by skończyć czytać,
czy pomoże mi w tym Księżniczka Ania? tak wiele stron jest do zapisania
a tytuł tej Baśni wciąż do poznania........

Dla Aniny od Pawełka :*

autor

wlodson

Napisany: 2006-02-28 Dodano: 2006-02-28 15:36:45

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie