Księżniczka?

Nie jestem zbytnio zadowolona z formy, ale cóż.. przesłanie zawarłam(chyba;)

Gałganki, żurnale, śnieżnobiałe dłonie
dźwięk braw zachwytu pulsował jej w skroniach
Gdy jednak zniknęły atłasy, hebany
gdy majątek ojca miał być wyprzedany..
Dziewczyna swe ręce pracą shańbiła(?!)
rachunki pisała, nasiona ważyła

Prawdą wprost wypowiadaną
gardziło dziewczę a wspomnienie
pięknego młodzieńca w sercu nosiła wśród biedy
"Księżniczką" zwali ją prości ludzie
bo dumę wyżej niż duszę nosiła
Choć w końcu kobietą się stanie
Tak!-Księżniczką była!

Lecz dusza stęskniona i wątłe jej ciało
nakarmił ideałami człowiek niewidomy i stary
(który dla swej rodziny nie był wszak ciężarem!)
Człowiek, co widział wojny i głodujące dzieci
Wierzył w polską młodzież
szanował kobiety
On tez sercu Księżniczki magię prostoty ukazał
nieświadomie prawdę mówić w oczy nakazał
ideał zniknął-
brzydkiemu wizualnie poświęciła życie
jej mentalność poczęła kształtować się należycie
Helcia, Helenka o niej mówiono

...Już dzwony biją
"Księżniczka" zostaje pracowitą żoną..

Pod wpływem "Księżniczki" Zofii Urbanowskiej

autor

Riannon

Dodano: 2005-03-24 21:15:44

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie