księżniczka

każdemu aniołowi krążącemu wokół wieży

wciąż próbuje drżącymi palcami posklejać się od nowa
bez śladów paznokci bez goryczy i łez bez ciszy co kłuje uszy swoim dźwiękiem
bezsenna księżniczka w samotnej wieży na szczycie marzeń czeka na deszcz
jak drzewo nie patrz w dół na liście które spadają
jak drzewo w górę pnij się choć wiatr porywa kolorowe liście
wciąż próbuje zmęczone oczy
utulić
zamknąć na nocne wołania aniołów bez twarzy aniołów które tak kochały życie
bezsenna księżniczka uwięziona we własnej wyobraźni bez zdolności krzyku i miłości
jak morze co dzień umywa ręce wraca i odchodzi bez cienia żalu i odpowiedzialności
bezsenna księżniczka czeka na
świt

i pamiętaj że wieża to dopiero początek drogi

autor

ithilina

Napisany: 2006-11-13 Dodano: 2006-11-13 19:08:42

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie