Księżyc
Księżyc wielki romantyk,
przemierza nieba połacie.
Sąsiadce Ziemi w oczy zagląda,
wtedy świeci jakoś inaczej.
Płaszczem z mgławic otuli,
tych co wzdychają w nadmiarze.
Lirycznie na strunach ciszy zagra,
z przypływem, odpływem marzeń.
Romantyk ogromny i tkliwy,
z blasku gwiazd utkał kobierzec,
abyśmy kochali ludzi,
zanim ich czas zabierze.
Komentarze (36)
Pięknie i romantycznie :) pozdrawiam ciepło :)
Cieplo, klimatycznie:)
Z przyjemnością przeczytałam ten klimatyczny wiersz.
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku 2016!
Ciepły, romantyczny wiersz virginio!
:))))) oj, wertycho, fajne to Twoje zagalopowanie!
Miłego wieczoru.
Pozdrawiam serdecznie:))
Przepraszam bardzo. Tak się zagalopowałam, że
wylądowałam w okresie, do którego chyba ludzkość nie
dotrwa. Życzę najlepszego w 2016 roku!
Bardzo miły i dobrze się czyta. Pozdrawiam w 20165 i
życzę dalszej weny pisarskiej.
Bardzo ciekawy wiersz pieknie napisany księżyc bardzo
mi sie spodobał lubie na niego patrzeć pozdrawiam miło
Fajnie,romantycznie i erotycznie.
Dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam.
Jestem pod wrażeniem pięknie piszesz .. i ten księżyc
zna wszystkie nasze tajemnice ..
pięknie romantycznie...lubię tego podglądacza i
powiernika zakochanych:-)
pozdrawiam
romantycznie, nastrojowo i pięknie:)
księżyc ma tysiące swoich wielbicieli
fajnie
pozdrawiam
Ładne, ciepłe przesłanie.
Pozdrawiam
Śpieszmy się kochać ludzi...
ostatni wers mówi za wszystko Pozdrawiam serdecznie :)