Księżyc świadkiem

interesujace wiersze. bardzo milo sie je czyta

Księżyc świadkiem, a ciepłe słoneczko natchnieniem...

hmm...podoba mi się personifikacja księżyca ..ładny
wiersz

"porywająca niestabilność kuszący krok niepewny" choć
kusząca ta niepewność to jednak do pewnego stopnia,
potem musi przyjść choć odrobina pewności. Ostatnia
strofa, jak zwykle w takich poruszających wierszach,
dosadna i robiąca wrażenie. Pozdrawiam.

tak to juz jest ze ksiezyc czesto jest swiadkiem czy
przyjemnosci czy tez podlosci ...ciekawy wiersz

ciekawie .. inaczej ale niezłe...)

A ja jestem pod wrażeniem....Podoba mi się :)) pozdr.

Jest w tym wbrew pozorom dużo z życia, wiersz wg. mnie
dobry

Ja tam nie wiem gdzie huncwot widzi rymowanie??? Ale
wiersz ładny:)

Chociaż wiersz smutny ale ten księżyc robi jednak w
wierszu swoje:))

piękny wiersz o miłości ,rozstaniu ...i księżycu
który już nie jedno widział ,a wciąż pobłażliwy dla
naszych emocji i smutków

hm...jak widac rady wyszly n dobre...wiersz milo sie
czyta i zastanawia co tez ten ksiezyc widzial takiego
ze oszalal:):):)heheh...podoba mi sie.

jest dobrze, ale w 5-tym niepotrzebne dopowiedzenie,
zostawiłabym samo "zwariował przez to", bo z kontekstu
wynika o co chodzi. poezja nie lubi dopowiedzeń...
poza tym, jeśli budujesz zdanie, niech kolejny wers
będzie jego kontynuacją i nie zaczyna się od dużej
litery. to tyle ode mnie. pozdawiam ciepło

Fajnie jest miec księżyc za świadka ;)) pozdrawiam
ciepło

to sie przesladuje mnie, na przodzie super
,zakończenie jakoś nie pasuje,pozdrawiam