Księżycowa twarz damy w czerni

Pojawiasz się zawsze po zmroku,
gdzie wiatr obłoki przegania.
Srebrny blask dodaje Ci uroku,
- mgła do stóp Ci się kłania.

Księżyc uśmiecha się do Ciebie,
a Ty w nim widzisz swoje odbicie.
Otulając magiczną poświatą.
- w myślach cofa Cię przez życie.

Spoglądasz na gwiazdy,
tak jak na świec płomienie.
W ich blasku na nowo się rodzisz,
- a czas jest tylko wspomnieniem.

Oczy przez woalkę ku niemu wznosisz,
i przeczesasz kruczoczarne włosy.
W słowie niewymownym o coś prosisz,
- a na policzku trzy krople rosy.

Pragniesz dłużej go widzieć,
lecz on chce byś tu była sama,
Byś ciągle go kochał i była jak,
- księżycowa czarna dama.

autor

Alvaro

Napisany: 2015-04-13 Dodano: 2015-04-13 22:16:59

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie