Kto
Jakub, Romek, Zbyś, Stanisław,
Dłuższa może być ta lista.
Zalotników, admirarzy,
którym ręka jej się marzy.
Lecz jest ona nieugięta.
Tamten zawód wciąż pamięta.
I uwierzyć wciąż nie umie.
Swą samotność znosi dumnie.
Kto odnajdzie wreszcie drogę.
Do jej serca znajdzie kluczyk.
By uczynić ją szczęśliwą
znów pokochać ją nauczy.
autor
elka 123
Dodano: 2009-11-08 12:07:53
Ten wiersz przeczytano 1521 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Ładny i ciekawy wiersz...Nie warto jednak
rozpamiętywać...A kochać - zawsze warto. Pozdrawiam.
Często zdarzają się miłosne zawody..ale zawsze trzeba
wierzyć..a bez ryzyka nie ma...hmmm pewności w tym
przypadku ;)
podobno nie ma nie zdobytych kobiet, to tylko kwestia
sposobu :)
przyjdzie czas to znów zaufa miłości... ładny
wiersz...pozdrawiam...
Moje imię już padło, niech inni się starają ;)
E! Panowie! Szansa wielka, czemuż nadal wolna Elka?
Pędźcie do Niej jak kto może: na rowerze czy
traktorze... Chyba, że nasza sympatyczna Koleżanka
królewicza chce kochanka...?
po zawodzie miłosnym nie łatwo się pozbierać a i
zaufać drugiej osobie jest trudno
trudne pytanie czesto pozostaje bez
odpowiedzi,pozdrawiam
A czy nadal z niej panienka ... :)
Czas leczy rany.Ładnie napisany wiersz,miło się
czyta;)
Myślą że wcześniej czy później trafi na swoje
przeznaczenie , a wtedy miłość prawdziwa zapuści
głęboko korzenie.
Kiedś przyjdzie czas i znajdzie się taki nauczyciel.
Samo życie-zgrabnie napisany.
Nieraz trudno się pozbierać po takim zawodzie, czas
jest najlepszym lekarzem . Wiersz ładnie napisany.
Wiersz fajny - ale ta Ona to musi być kapryśna -
dobrze że już dawno wybrałem :))) bo Tą to jeszcze
trzeba uczyć kochać - masakra :)) Serdecznie
pozdrawiam - wiersz na plus :)