Kto do mnie mówił . . .

Spaceruję po parku,
Słyszę głosy,które mają w sobie tyle radości,
Pozwalają cieszyć się życiem,
Dają nadzieję,że nie wszystko jest złe,że nie wszystko zasługuje na potępienie.
Pozwalają człowiekowi uwolnić się od codziennej monotonii z jaką wielu ludzi obcuje.
Pytanie czyje to głosy,kogo słyszę.
Rozglądam się wokół siebie,ale nie widzę nic szczególnego,
Wciąż te same drzewa,te same ławki i ścieżki.
Nic nie dostrzegam.
Siadam na ławce i czuje delikatny powiew wiatru.
Wiem,już wiem kto do mnie przemawiał i mnie pocieszał.
To piękno natury i tych istot,które życiem się cieszą,mimo,że trwa ono nie więcej niż jedną wiosnę...

autor

amika1

Dodano: 2007-01-11 13:04:18

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie