Kto ja tak nazwał

Witam w czerwcowe w zimny deszczowy poranek
Nawiązuje do obrazka który wraz z wierszem przesyłam
Historia jest odległa – dotyczy okresu lat 60 ubiegłego wieku. Jako młody człowiek pracowałem w potężnym zakładzie urządzeń technicznych , gdzie miedzy innymi produkowano sprężarki wirnikowe.
Sprężarka w swojej budowie posiadała umieszczone na zewnątrz koła zębate, które zabezpieczone były wyjątkowo fikuśnym, zabezpieczeniem
To zabezpieczenie wykonane było z blach i kątowników i było czasochłonne w wykonaniu
Byłem młody pełen inicjatyw – wpadłem na pomysł , by zastąpić wykonywane zabezpieczenie zamiast blachy –laminatem poliestrowym
Jako jeden z pierwszych w Polsce sprowadziłem komponenty z Holandii – maty rovingowe, z Włoch żywice poliestrowe i reszta
Na terenie zakładu działała ogromna odlewnia i przy niej modelarnia dla modeli odlewniczych.
Na wykonamy z drewna kopycie – wychodziły zamiast blaszanych, przepiękne wyroby.
Była to na tamten czas nowość w przemyśle metalowym.
Zaczęło się koło mnie kręcić parę osób, zamiłowanych żeglarzy, by mając opanowaną technologię wykonawstwa z kompozycji poliestrowej części do sprężarek można by było wykonać łódkę. Ja byłem za i się zaczęło. Było nas trzech –zaprojektowaliśmy kopyta i
w modelarni wykonaliśmy razem z tamta obsługą modele./
Łódka miała wymiary zbliżone do jachtu omegi.
Wykonanie pierwsze prymitywne – pozostałe dwie po naniesieniu poprawek całkiem znośnie
Skoro za moja przyczyna trzy łódki powstały z masztami – kupiliśmy żagle, liny i osprzęt.
Zacząłem na nich pływać
Od czasu do czasu na jeziorze „Pogoria „ gdzie były dwie łódki – jedna na jeziorze Żywieckim
Brać żeglarska pomogła mi jako tako opanować pływanie – nadano mi tytuł żeglarza jachtowego. Moja miłość trwała krotko – był kłopotliwy dojazd (nie miałem w tym czasie jeszcze samochodu )
Wczoraj i przez wiele miesięcy , ba lata całe oglądam łódki z żaglami na moim jeziorze „Międzybrodzkim”
Kiedy wczoraj wracając z domku zatrzymałem się na brzegu jeziora, przypomniała mi się historyjka z lat gdzie w głowie były szybowce ( sam latałem) i ludzie z którymi budowałem „JACHTY” – już ich dawno nie ma .Wspomniałem o szybowcach – bo nad jeziorem nieprzerwanie latają szybowce z pobliskiego lotniska.
Odległe to czasy a w pamięci jak by to było blisko na odległość ręki i słyszalnego głosu
Napisałem wierszyk, chciałem by oddał w części lata mojej młodości

Dalej jest biała i ta sama nazwa
Kto ja tak nawał
Potrafiła w przechylę pruć fale
Ujarzmiałem ją ,tym się dziś chwalę

Była czujna o każdej porze dnia
Kołysała się cudownie w biodrach
Nabierała wody po same dulki
Niezatapialna, ja dziś przy niej malutki

Niewzruszona stoi jak biała psina na smyczy
Piękna , smukła i powabna, moje serce ledwo dyszy
Wysmukły maszt przy którym my oboje w bieli
prawie dzieci, gdzie po raz pierwszy
pocałowałem ciebie , nie całując

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Napisany: 2015-03-31 Dodano: 2015-03-31 03:21:01

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie