Kto kocha - zrozumie
Oczy nie kłamią, więc spojrzeć w nie nie
dasz,
boisz się, prawdę na dnie serca chowasz,
a w duszy coraz większa piszczy bieda
i pęka głowa.
W przestrzeni wzrokiem szukając pomocy,
cierpisz, wciąż świeże rozdrapując rany,
mało ci jeszcze tych bezsennych nocy
i dni przespanych.
Aż wreszcie pękło, siedzieliśmy razem
i grzech się wylał co sen z oczu
spędzał,
czekasz na wyrok choć życie nie karze,
a ja nie sędzia.
Przytulę tylko, ten gest mówi wszystko,
sam jestem przecież po życiowych
przejściach,
czy ja się mylę, czy w twych oczach
błysnął,
promyczek szczęścia?
Komentarze (72)
Piękny wzruszający wiersz. Pozdrawiam :)
Rozumiem bo kocham dzięki za odwiedzinki dobrej nocy
życzę
Nie ma to jak promyczek szczęścia oby z wiosną było
ich jak najwięcej tego życzę..pozdrawiam
Jak zawsze można się zatrzymać i zajrzeć w siebie :).
Oczy zwierciadłem duszy w nich wyczytasz wiele
pozdrawiam serdecznie:)
piękny a ten promyczek szczęścia rozczula, pozdrawiam
piękny wzruszający z tymi promykami szczęścia w
oczach:-)
pozdrawiam serdecznie
Jak zawsze masz rację, można wszystko wybaczyć, tylko
trzeba umieć się przyznać. Super tekst, pozdrawiam
serdecznie Karacie:)))
Brawo.Piękny.Wszystkiego najlepszego i dużo
szczęścia.Pozdrawiam.
piękny, wzruszający i przede wszystkim mądry wiersz!
Bardzo się podoba przesłanie wiersza!
Pozdrawiam :)
'czekasz na wyrok choć życie nie karze,
a ja nie sędzia' - warto zapamiętać.Pozdrawiam:)
Piękny, wzruszający wiersz. Tak niewiele trzeba, by
uszczęśliwić drugiego człowieka. Serdecznie
pozdrawiam.
Śliczny wiersz:)
-- taki promyczek, to już bardzo wiele...
- miłego