Kto mnie pozna jak sam nie...

Jeślianalizowaliście swoje wnętrze choć raz - Wam go dedykuję !

By być - nie będąc, czerpać - nie czerpiąc.
W odchłani jestestwa błądzić - coraz to mdlejąc.
By wrócić po chwili, a tu... chodzić normalnie - kulejąc.
Poszukiwać - szukając, nie pojmować tudzież oglądając.
By być - nie będąc zwyciężonym, poprzysiąc zemstę - zemście,
pośród fal roztargnionych ... niezmiernie.
Wreszcie poznawać, nie wierząc w treść poznawanego
by odrzucić odkryte - obawiając się tego.
I być - nie będąc choć śnić o realności w snach...uciec zręcznie i prędko.
A także być - nie będąc sztucznością.
Uśmiechem okazując złość, nienawiść życzliwością.
Chociaż kochając...chyba kochając?
Albo nie miłować - by nie być samemu ,by nie być gorszym ... się obawiając.
By być - nie będąc ! Nikim, chociaż wielkim kimś...
Współczucie - na szczęście !
Na nieszczęście, dusząc egoizmem.
Dodać brak woli i biernym być . Stojąc przed własnym Ja.
Własnego Ja - stojąc kataklizmem.

autor

Przemysław Wojno

Napisany: 2002-03-23 Dodano: 2006-10-27 11:02:18

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie