Kto wymyśli tytuł?(konkurs)

Wlewam w siebie krople upragnionego dynamitu
Uciekam przed sobą przed fałszem zachwytu
Krew miesza się ze słodkim szaleństwem
Jednoczę się powoli z moim przekleństwem

Jestem coraz dalej od dnia szarości
Jeszcze chwile! Chce zaznać błogości
Wtedy łatwiej zapomnieć o tym, co boli
Nikt na mnie nie patrzy wbrew własnej woli

Zamykam się w szklanej kuli i płacze łzami gorzkimi
Chce zniknąć na zawsze, uciec przed wszystkimi
Me ciało coraz mniej się opiera
To ona to wódka je mi zabiera

Pewna siebie do tanga mnie rwie
Pozwolić jej na to czy opierać się?
I wirujemy ze światem na całego
Oddalam się od Ciebie i tego wszystkiego
Jestem szczęśliwa, choć nie wiem, dlaczego
Znalazłam lek dla serca chorego

Nie chce przestać na Twój rozkaz litości
Już nie potrzebuje Ciebie i Twej pustej miłości!!
Zamykam oczy już nic mnie nie powstrzyma
Wiem ze przegrałam ze sobą, piękny koszmar się zaczyna...

autor

*Dziewczynka*

Napisany: 2004-12-28 Dodano: 2004-12-29 12:24:02

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie