Ktokolwiek...
Jakkolwiek większość ludzi nie lubi
samotności,
to życie w społeczeństwie (w śród tłumów,
mówiąc prościej)
nie zawsze jest usłane kwiatami róży
pnącej.
Wszak najpiękniejsze kwiaty spotyka się… na
łące.
Gdziekolwiek się znajdujesz, w mieście, czy
w interiorze,
nie zawsze i nie wszędzie spotkać
przyjaciół możesz.
Liczyć możesz i owszem, na przyjaźń gdyś na
topie.
Wszak Noe nie ratował …(Legenda o
potopie).
Ktokolwiek jest świadomy, że żyje w
społeczeństwie,
nie może zapominać o swoim
bezpieczeństwie.
Łatwo jest z wysokości, rąbnąć o twardą
glebę…
Wszak inni też awansu, swoją czują
potrzebę.
Kimkolwiek więc jesteśmy, porzućmy butów
czubki.
Chociaż….? Pech to, a nie tradycja (?),
mądrymi rządzą… głupki
Nic na to nie poradzisz, pamiętaj żeś…
człowiekiem!
Wszak mądrość nie powinna ulatniać się wraz
z wiekiem.
Czymkolwiek byś nie błysnął, chcąc innych
oszołomić,
musisz emocje swoje, ujawnić, lecz …
poskromić.
Nie wolno się wywyższać, ponad poziomy
wznosić.
Wszak przyjdzie wszystkim w końcu, o litość
Jego prosić…
(DoCent)
DoCent 1
Komentarze (8)
w dzisiejszym świecie trzeba pielęgnować przyjaźnie,
rodzinę koleżeństwo.
i treść i forma OK
... jak dobrze, że piszesz
Mega wymowne i dająca wiele do myślenia bo każdy z nas
jest takim ktokolwiek który boryka się z obliczem
samotności.
Dobry refleksyjny o życiu wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Płynnie i refleksyjnie. Chyba "wśród"
w drugim wersie się rozjechało. Miłej soboty:)
Przyjemnie poczytać Janie.
Wiersz na poziomie. :)
Życzę Tobie przyjemnego weekendu, choć z Ciebie już
emeryt.
Dobry wiersz. Pozdrawiam.
Fajne zakończenie:-)