Ktoś wszeptał mnie ...
ktoś wszeptał mnie w wiatr
między jego słowa
w gałęzie drzew wplątał
zuchwale
i uczynił szelestem liści
który swą łagodnością
roztrąca ciszę trwania
ktoś wszeptał mnie w czas
w jego upływanie
w historię przemijania uwikłał
przypadkiem
i uczynił atomem powietrza
który nabrany do płuc
daje życie
ktoś wszeptał mnie w wyobraźnię
między jej obrazy
w mozaice myśli zamknął
łaskawie
i uczynił poetą dusz
który używając wymyślnych słów
ubiera w nie rzeczywistość
ktoś wszeptał mnie w wiarę
w jej siłę i magię
nadzieją serce napełnił
szczodrze
i uczynił uśmiechem na twarzy
którym jak słońcem
codziennie wschodzę
Robert Kruk, 07.11.2007r.
Komentarze (27)
Ktoś zauważył piękno Twoich przemyśleń ...gustownie
ubranych w wersy...;)
Bardzo piękny metaforyczny wiersz który wszeptał Cię w
wymyślne słowa...bardzo ładny.brawo
Ładnie rozegrane niedopowiedzenie. Dobrym językiem
napisany i przemyślnie poprowadzony. Podoba mi się.
Calosc ciekawa i niebanalna, co jest chyba glowna
zaleta tego wiersza...
Niezly wiersz, chociz moze troche przegadany. Ale jest
na czym oko zaczepic.
...ktoś...a Ty to wszystko potrafiłeś pięknie
wykorzystać w wierszu:)
urokliwie wyszeptany wiersz, jak wiatr czasem
wyobraźnię wiarą nastraja
Jestem pod wrażeniem.
Szeptem do mnie mów, mów szeptem...
Wiersz czyta się w romantycznym rozmarzeniu.
Akurat przed snem ekstra.Rano poczytam drugi raz.
Z przyjemnością.
Niech zgadnę, kto Ciebie wszeptał... O czym mówi ten
wiersz... I już wiem! Czy Ty też?
"wszeptaniem" nadales ciekawy klimat dla wiersza , z
przyjemnoscia przeczytalam.
Z nieklamana przyjemnoscia czyta sie Twoje
wiersze.Zawyzasz poziom.Bije Ci brawo.
magiczny był to szept, bo dał takie natchnienie :)
To wyszeptanie ...bardzo mi sie podoba, napełnia
optymizmem i wiarą...
Świetna ostatnia strofa podsumowująca to, co
najpiękniejsze w życiu. Zresztą cały wiersz świetny i
brawa za zapis:) taki...inny!
Piękny wiersz. Chciałabym wszeptać Cię w siebie i
poznać parę Twoich myśli... (;