Ku pamięci
Za żelazną bramą cmentarza
ściszamy głos, zwalniamy krok
i często nam się przydarza
w słoneczny dzień odczuwać mrok.
A każdy grób jest niczym księga
on życia historię kryje w sobie
lecz tylko liter wzrok nasz dosięga
i nic więcej nie wiemy o tej osobie.
Są księgi duże to wręcz powieści
tych co umarli z twarzą zmarszczoną
są też niestety okładki bez treści
zaczęte tytułem ,a już skończone.
Są tu kobiety ,mężczyźni, dzieci
my w swoim czasie też tu będziemy
ktoś nam w zadumie świecę zaświeci
bo w sercach bliskim nadal żyjemy.
Więc póki jeszcze dane nam żyć
szanujmy ludzi i samych siebie
bo warto kochać i warto być
zanim znajdziemy się z nimi w niebie.
autor
faronka
Dodano: 2016-10-30 12:55:06
Ten wiersz przeczytano 879 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Wiersz na czasie,przeczytałam z uwagą.Pozdrawiam :)
bo warto kochać i warto być
zanim znajdziemy się z nimi w niebie.
Piękna prawda ..
Witam serdecznie Ciebie Faronko!
Pięknie dziękuje i pozdrawiam Nowym Rokiem:)
Wszystkim nam los jednaki,
gdy jesteśmy w takim miejscu
trudno bo o tym nie myśleć,
a póki trawmy powinniśmy żyć z szacunkiem dla siebie i
innych, to prawda, mądra pointa.
Pozdrawiam serdecznie.
zadumałam się nad kruchością życia
pozdrawiam :)
Ku pamięci i niech tak będzie.
Czas na zadumę i refleksję...
pozdrawiam serdecznie :)
mądrze
Pozdrawiam serdecznie
Witaj
bardzo ciekawe przemyślenia
w refleksyjnym wierszu z mądrą
puentą w ostatnich czterech
wersach:}
bardzo ładny z doskonałą puentą...żyjmy tak by zostały
po nas dobre wspomnienia:-)
pozdrawiam:-)
Szanujmy siebie i innych nie znamy dnia ani godziny
Pięknie i ciekawie o życiu które czasem kończy się za
szybko
szanujmy każde życie bo takie krótkie jest
Szanujmy się, życie jest takie krótkie
Pozdrawiam