Ku pamięci
Przeszli przez las jak grom,
w kolumnie za głosem głos,
i trzask łamanych gałęzi,
Słychać było co krok.
Przeszli przez rwący strumień,
żłobiony w czerwonych łzach
i padli na znak obrony, za tych,
Których nie ma wśród nas.
Odeszli jak liście zielone,
w jesiennej palecie barw,
lecz został na zawsze ten obraz,
W pamięci wleczony na łzach.
I wracają pamięcią, co roku,
do parku betonowych szos,
Gdzie setki jest imion i twarzy,
kładzionych przez wiecznych grabarzy.
Komentarze (8)
Mnie skłonił do zadumy!
Trzeba pamiętać tych, którzy swoją śmiercią
przyczynili się do naszej wolności.
Pozdrawiam :)
Chwała bohaterom? - tak! - ale czegś mi brak. taki
wiersz mogłby figurowac - wyrytyna grobowcu żolnierza
Wermchtu - poległego w 45 r. lub Czerwonoarmisty-
grobie z roku - 21? - lub "zołnierza Bandery "- z 46
r. w bieszczadach. - Trzy grobowce - a kazdy inny - ze
wspolnym marginesem.
Pozdrawiam:)
ktoś zapomniał o plusie (a pochwalił)
Hołd bohaterom, dużo ich w naszej historii
Zlikwiduj sobie powtórzenie tytułu.
Pozdrawiam
Bardzo wymownie..
Chwała bohaterom!
Skłonił mnie do refleksji ... smutne ,ale prawdziwe.
Pozdrawiam serdecznie