Ku pokrzepieniu...

Wszystkim Polakom, pogrążonym w żałobie, po stracie członków rodzin, przyjaciół,przywódców w katastrofie lotniczej w Smoleńsku (10.04.2010r.)...

Jak żyć, kiedy tyle serc bić przestało?
Jak wierzyć,kiedy Miłosierdzia Boskiego tak mało?
Jak kochać, kiedy w innych miłość ta umarła?
Jak patrzeć, kiedy z oczu płynie łez fontanna?
Mówią dookoła, że należy ufać
Że wszystko wyjaśniają, badają, sprawdzają-
dlaczego więc ciągle sprzeczne informacje przedstawiają?
Ciężko myśleć o przyszłości, więc i ja nie myślę.
Zatrzymuję się na chwilę, by popatrzeć z boku
Na kruchość życia ludzkiego i na wielką siłę Narodu polskiego
po raz kolejny ciężko przez los doświadczonego;.
Trzeba jednak łzy otrzeć i przyjąć z godnością
Kolejną lekcję życia, jakże trudną lekcję,
uczącą pokory, szacunku, jedności.
Nie pierwszy raz już Polska Winkelriedem Narodów się stała,
dlatego też musimy, bez żadnych podziałów
RAZEM przejść przez wszystko,
By przetrwała w Polskę wiara.

autor

AnnaKinga

Napisany: 2010-04-11 Dodano: 2010-04-11 19:24:44

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie