Ku przestworzom III

III

Podążasz w góry i wchodzisz na szczyty.
Po co tam idziesz? Bo wcale nie musisz ...
Żaden nie ostał jeszcze nie zdobyty
Więc czemu zły los wyzywasz i kusisz?

Czuć się swobodnym jak orzeł w przestworzach
Wzniesiony siłą swych mocarnych skrzydeł
Samotnie pływać żaglami po morzach
Wszystko by uciec od pychy kadzideł.

Słuchając wiatru na grani skalistej
Czy morza szumu w jego fal bezkresie
Czujesz wyraźniej w świadomości mglistej

Pieśni natury, których echo niesie
Na widok Stwórcy obecności bliskiej
Bo zstąpił tutaj dla ciebie z Niebiesiech.

08.11.2009

autor

Luna Gaj

Dodano: 2009-12-04 18:18:17

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie