ku wiośnie
niepewnie dotykam
fascynującej głębi
nieznanego nurtu
różowiejący brzask ogrzewa
skropione fioletowym żalem
strzępy czasu
jeszcze trzymają się sukni
mroźne płatki wspomnień
chybotliwą łódź
ufnie powierzam
zielonej toni
http://youtu.be/0e92GTUXq_4
autor
MEG
Dodano: 2014-04-08 22:30:19
Ten wiersz przeczytano 1562 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Bardzo ładnie :)
Czytając, płynę ku wiośnie...
wiersz aż kipi od nadziei, szczególnie puenta...
pozdrawiam:)
cudnie :) ładnie i skłania do przemyśleń :)
ślicznie z nadzieją... twoja łódź powierzona nadziei
dotrze do portu :-)))
pozdrawiam
coś jest w tej zieleni, że zawsze napełnia
nadzieją:)))
Zielona toń chłody odmieni.
Ładny wiersz. Pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz, rozmarzony, ale i z refleksją.
Szczególnie przemawiające zakończenie. Pozdrawiam :)
Wiosna z tym swoim rozkwitaniem,
do życia budzi zaufanie!
Pozdrawiam!
... i niech ta zielona ton zatrzyma sie w sercach
ludzi...
:)
Powiedziałbym, że bardzo barwny :)
CIEKAWY!:)
fajny wiersz,pozdrawiam serdecznie
pięknie