Ku wiośnie
Płatek po płatku zdejmę z mroźnej zimy
misternie tkany śnieżnobiały welon.
W cieple oddechu żarliwie roztopię.
Ustami grzejąc.
Rozbudzę śpiące marzeń horyzonty,
przemknę jak zefir, zwiastun wczesnej
wiosny,
który potrafi umysł z lekka zmącić.
Wraz ze mną pomknij!
W krainę czarów, budzących się zmysłów,
gdzie kwiaty krzyczą wokół kolorami
i ścielą łąkom wielobarwny wystrój.
Będziemy sami.
I zatopimy się w śpiesznych oddechach
dopóki słońce będzie w zmierzchu płonąć,
by wyczerpani, znowu ogień wzniecać.
Miłości pomost.
Komentarze (61)
Xenia1,
dzięki za odwiedziny i miłe słowa.
Pozdrawiam :)
Rozmarzone przedwiośnie +++. Pozdrawiam serdecznie .
Canna, ILL,
dzięki za miłe odwiedziny i komentarze.
Miłego popołudnia :)
nastrojowo i ładnie
Bardzo radośnie. Idzie ku wiośnie! Pozdrawiam :)
Dziekuje Mariuszu :)
Pogodnego weekendu życzę
Halina53,
czekamy a tu poprószyło śniegiem.
Dzięki za miłą wizytę.
Pozdrawiam :)
Prźedwiośnie już wita wiosnę, a my na nią tak
czekamy...piękne słowa...pozdrawiam serdecznie
Dzięki miłym Gościom za poczytanie i komentarze.
Dobranoc :)
Pieknie Mariuszu
Pozdrawiam serdecznie :)
Pieknie Mariuszu
Pozdrawiam serdecznie :)
z utęsknieniem czekamy
i choć jeszcze nie przyszła
już się uśmiechamy...
+ Pozdrawiam
bdb przekaz w radosnym klimacie:) pozdrawiam Mariusz
Rozmarzyłam się, piękne przedwiośnie...
Pozdrawiam przebiśniegiem :)
Bardzo ładny wiersz :)
Miłego dnia.