Kukła

Ogniste pragnienie pozostawione dla innej
dla mnie suchy bezlitosny byt.
Stracić świat z własnej pazerności
Jestem kukłą...

Przez myśl przewija się myśl jedna,
ogromnymi krokami się zbliża.
Kilka marnych dni mi pozostało
by czuć ciepło,
to płynące serca,
ciepło z ciepła ciała Twego.
Dzień za dniem bardziej pragnę, czuć cię bardziej...

Jest i ona, piękna, nieświadoma.
Nic nie pomogę.
Zbyt bardzo Cię kocham, by znów rujnować twój świat.
W końcu układasz sobie go sam,
a ja pragnę za nas dwojga.

Wiem, że jestem gorsza, czuję, że moja droga zbliża się do końca.
Jak potężna bomba odlicza mój czas,
aż ona powie proste "tak".

Mam tych kilka nędznych dni,
by zapamiętać smak twojej krwi wydrapanej na plecach wśród tych niemoralnie boskich chwil...

Myśl, że to ostatnich kilka chwil,
kiedy Jesteś mój,
kiedy jeszcze jestem Twoja
rozpiera serce, wylewa się z niego krew, pragnie przestać bić.

Jedyna w moim życiu miłość,
tak czysta i bezwzględna,
nie pozwala odrzucić Twojego szczęścia

Pragnę Ciebie, choć nie mogę pragnąć
To na to uczucie czekałam całe życie,
ale nie mogę kochać głośniej niż szeptem.

Jestem kukłą...

Mam nadzieję, że kiedyś trafisz na ten list.

autor

Cardamon

Napisany: 2014-07-17 Dodano: 2014-07-17 22:46:34

Ten wiersz przeczytano 1100 razy

Oddanych głosów: 4

Klimat Romantyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie