KULIG

Po białym śniegu, konie ciągną sanie.
Sanie do sań podoczepiane.
Obok swych mam, małe żrebaczki idą rozbrykane.
Kulig gna, a śnieg pada i pada.
Hu, hu, ha, hu, hu, ha.
Taka piękna zima, taka piękna zima.

W saniach dzieci rozbawione i uradowane, a konie ciągną te sanie.
Galopują rozpędzone , nie wiem tylko czy są aż tak zadowolone.
Kulig gna, zamieć wokół taka wielka.
Hu, hu, ha, hu, hu, ha.
Zima, zima, jeszcze więcej śniegu niechaj da.

Przyjemność to wielka dla dzieci,
i wielka to frajda.
Kulig gna, konie ciągną te sanie,
myślę że i one są bardzo zadowolone.
Hu, hu, ha, hu, hu, ha.
Zimo, zimo,
Niech nam to białe szaleństwo, długo trwa.

Wierszyk ten dedykuję Tobie IZABELO K. w ten śnieżny dzień. Okazja do zorganizowania kuligu. Pozdrowionka. Grażyna S.

autor

Kwiat lotosu

Napisany: 2005-02-16 Dodano: 2005-02-16 13:10:12

Ten wiersz przeczytano 987 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie