Kultura przez wielkie Ch…
Spoglądasz przez okno widzisz załamania
ludzkiego smak,
Jak nie zauważysz fizyczny to psychiczny
jego wrak;
Owoców medialnej rzeczywistości
smakujesz,
Bo widzisz piękne twarze, delicje zamiast
słów usłyszysz,
Przedstawiony obraz sięga rozpusty
zenitu,
Era medialna następuje, to czas śmierci
rozkwitu;
Ludzie lśniący zapachem uroczym, pachnący
pięknością,
Wpajają prawdę: wszyscy jesteśmy
demokratyczną wolną niezależnością,
Ale przecież zmysły nie mogą być
uśpione,
Medialna kultura przedstawia wiadomości
zamglone:
Zgwałcili, przeinaczyli, obrazili,
przetrwonili,
zabronili, zniszczyli, pobili, ukradli czy
w końcu zabili.
Wyłączasz media, włączasz umysł swój,
Stawiasz kroki na ulicy – trwa ludzki
bój,
Tu konflikty rodzinne, bratobójcze
spojrzenie,
Zamykasz samochód – przed kradzieżą
drżenie,
Przekleństw masa dotyka zmęczone Twoje
ucho,
Miłość, uśmiech, przyjaźń z tym też
krucho,
Zwierzęce zapędy ludzkiej natury
zdrożnej,
Tkwią w czystej pokazowej świadomości
Zbożnej,
Myślisz językiem kultury?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.